Wonderful Indonesia

By Kim Cramer

Wonderful Indonesia, het land waar mijn roots liggen. Waar mijn ouders opgroeiden tot ze op 10 en 12-jarige leeftijd met de boot naar Nederland verhuisden. Een ongelooflijke reis, zeker vanuit deze moderne tijd bekeken. Zonder ooit buiten Java gereisd te hebben, zonder via social media al van alles te weten over hun nieuwe thuisland, gingen ze noodgedwongen het avontuur aan, die twee gezinnen waarin zowel mijn vader als mijn moeder tot de kleintjes behoorden. Met respectievelijk 5 en 11 kinderen lieten mijn opa's en oma's na de oorlog hun geliefde geboorteland achter zich om zich te settlen in het koude Nederland. Mijn eerste vakantie naar Indonesië was mijn moeders eerste keer terug na 63 jaar. En wat voelden we ons thuis. Hoewel onze roots in Java liggen en niets met Bali te maken hebben, heeft ook dat eiland ons hart veroverd. Hoe geweldig dat BR-ND zich mag bezighouden met de branding van Bali! Onze laatste werkreis was wel heel bijzonder.

Het begon al met dat telefoontje van Alexander op de avond voor vertrek. Zijn paspoort voldeed niet aan de eis van zes maanden geldigheid na vertrek uit Indonesië. Er moest een nieuw paspoort besteld worden op maandagochtend, wat betekende dat hij op z'n vroegst woensdagavond in Bali kon zijn. Alexander, die in Indonesië gewoond heeft en vloeiend Bahasa spreekt, was er dus niet om voor mij te tolken tijdens de eerste paar business meetings... De meeste government officials en business mensen spreken prima Engels, maar tijdens de officiële grote vergadering waarin ik een rol had als 'de branding expert uit Europa' was de voertaal Bahasa Indonesia. Gelukkig kon ik de inhoud van de presentaties goed volgen omdat het branding jargon Engelstalig was, maar tijdens de open discussie moest ik soms raden waar het exact over ging. En het was natuurlijk wel de bedoeling dat 'Dr. Cramer' zich in de discussie mengde! Leerzaam en eigenlijk best leuk om aangewezen te zijn op lichaamstaal en intonatie. En gelukkig had ik onze samenwerkingspartner Ermil van Eftelima om me hier en daar wat informatie in te fluisteren. De vergadering startte overigens met een uitgebreide rijsttafel en, voordat de eerste presentatie begon, met het zingen van zowel het volkslied als het 'Wonderful indonesia' lied, één van de uitingsvormen van de Indonesië promotiecampagne.

Ermiel nam mij - en na aankomst ook Alexander - mee uit naar de lekkerste restaurants en de hipste clubs. Ik viel van de ene verbazing in de andere, want ondanks drie eerdere bezoeken aan Bali, had ik zeker nog niet alles ervaren. Een dubbel gevoel overigens, want het mooie en pure van Bali, de filosofie van de Tri Hita Karana, moet niet overspoeld worden door Ibiza-achtige toeristenattracties. Dat was ook het grote verschil tussen destination Bali en de andere negen destinations die het Indonesische Ministerie van Toerisme als focus heeft aangewezen; Bali heeft geen grotere toeristenstromen nodig. Sterker nog, nog even en Bali kan de hoeveelheid niet meer aan. Laat Bali als trekpleister maar de gateway to the rest of Indonesia zijn. Evenals een voorbeeld voor de wereld hoe je in harmonie met elkaar, met de natuur en met spiritualiteit omgaat. Een numerus fixus voor Bali? Het is niet eens zo'n gek idee. Maar het vereist wel een andere branding benadering dan tourism sales. Dat wij ons daarover mogen buigen, samen met de lokale bureaus en bevolking voelt als een eer. Ik geef een beetje terug aan dat prachtige land dat mijn ouders heeft voortgebracht. En hoewel ik er soms niet over uit kan dat ze niet in de tropen zijn gebleven, waar het leven zo veel meer mindful lijkt, hebben ze elkaar toch maar mooi in het koude Den Haag ontmoet. Wat een geluk!

- Kim Cramer