In het uitgestrekte veld van het intermenselijk gedoe, waar het begrip ‘gender’ huppelt als een nar in de kermis van het leven, kun ik niet anders dan de gekkigheid van de binaire vakjes overdenken. Terwijl ik me op deze denkpiste begeef, daag ik je uit om een ontdekkingsreis te maken door de kronkels van gender, geïnspireerd door de tuin van Eden, het grote dierenrijk, en de kosmische mijmeringen van de Baas van boven zoals beschreven in zijn Grote Boek.

In dat sprookjesboek staat geschreven hoe de Schepper de Manmens maakte. “Toen pakte de Grote Baas een kluitje stof van de aarde, kneedde er een beetje in, blies de adem des levens in z'n neus, en plots was die vent een levende gozer. En dan heb je nog het maken van Vrouwmens Eva. Volgens datzelfde verhaal werd zij gemaakt uit een van Adams ribben. "Dus zorgde de Grote Baas ervoor dat de Adam in een diepe slaap viel. En terwijl hij daar lag te snurken, jatte de Baas simpelweg een rib van Adam uit zijn borstkas. Hij dichtte dat gat weer met wat vlees, en bam, daar stond opeens een vruchtbaar Vrouwmens, met de naam Eva.

In 't eerste begin waren Adam en Eva daar in 't ongewisse van wat nog allemaal zou komen. Die slinkse slang, een ondeugende handlanger van de Grote Baas, fluisterde geniepig de binaire labels in hun oren. "Er zijn Manmensen en Vrouwmensen," siste hij, waardoor Adam en Eva zichzelf al vroeg klem kwamen te zitten in een web van nieuwe culturele kronkels.

Als we ons laten meesleuren in het weefsel van de natuur, vraag ik me af of het dierenrijk vasthoudt aan diezelfde strakke hokjes. Zouden slakken piekeren over het existentiële dilemma van het gelabeld zijn als Man-slak of Vrouw-slak? Zouden huppelende konijntjes verhitte discussies voeren over gender normen terwijl ze dartelen in de wei? En wat denken die majestueuze olifanten eigenlijk van deze hele kwestie? En de bonobos? Die wippen er vast een leven lang in ongeremde orgie op los.

In 't spektakel van het leven lijkt die binaire opvatting van genders toch een eigenaardige keuze. Waarom zouden we onszelf vastpinnen op die beperkende kaders van Man en Vrouw, terwijl het kleurenpalet van het menselijk bestaan schreeuwt om een genuanceerder begrip? Misschien is het, in de ogen van de Grote Baas, niet meer dan een kosmische grap, de obsessie van homo sapiens met die tweedeling.

Stel je een wereld voor waar gender net zo flexibel is als de wind die ritselt door de bomen. Man-homos en Vrouw-homos zouden samen een vreugdedansje maken, vrij van die verwachtingen uit de samenleving. Het idee van Manvrouwen en Vrouwmannen zou omarmd worden, een lappendeken van diversiteit creërend dat het kleurenpalet van de natuur weerspiegelt.

Maar wat dacht je van de biologische realiteit, vraag je je misschien af? Zijn we simpelweg gevangenen van onze eigen willekeurige lichaamsbouw, voorbestemd om ingedeeld te worden op basis van onze baarmoeders, borsten en testikels? In deze dwaasheid daag ik de fundamenten van zulke indelingen uit en nodig ik je uit aan te sluiten in een opstand vol lachsalvo's tegen de tirannie van de binaire normen.

En om dit kolderieke verhaal af te sluiten, laten we eens nadenken over de absurditeit van onszelf vastpinnen op enge definities van Man en Vrouw. In het theater van het leven mag diversiteit wat mij betreft een sterrenrol spelen.