Het regent wetenschappelijk onderbouwde excuses voor de slome aanpak van de klimaatcrisis. Maar er is zat wat er er aan kunnen doen.

Eerst even de redenen waarom we niet snel in actie kunnen komen, op een groepje deugende vernieuwers na dan.

Psychologische afstand: Voor velen lijkt het hele klimaatgedoe maar ver van je bed en vaag, alsof het zo uit een of andere vreemde science fiction film komt. Het is een hele klus om onze alledaagse activiteiten te verbinden met de lange termijnrampen door de snelle opwarming van de aarde. Urgentie? Het is nog ver te zoeken!

Onmiddellijke beloning: Wie wacht er nu op beloning of ongemak in de verre toekomst als je ook gelijk wat lekkers kunt krijgen? Omdat de echte narigheid van klimaatverandering pas over een tijdje de kop opsteekt, vinden velen het maar lastig om er nu al wat aan te doen.

Sociale normen en invloed: Mensen laten zich leiden door wat de anderen om hun heen doen. Als de rest van de kudde geen hol geeft om het milieu, waarom zou jij dan wel? Het "free-rider" gedoe, waarbij sommigen lekker meeliften op de inzet van anderen, maakt het er niet beter op.

Economische overwegingen: Geld, geld, geld! De kosten van de nieuwe duurzame technologieën jagen iedereen op de kast. Die investering in groene energiebronnen zoals zonnepanelen, warmtepompen of elektrische auto's voelt aan alsof je je spaarvarken leegt. Logisch dat niet iedereen staat te springen. Je bent toch niet gek!

Politieke ideologie: Klimaatverandering is tegenwoordig net een politiek moddergevecht. Sommigen trekken de hele discussie naar hun eigen kamp, ongeacht wat de wetenschap zegt. Het politiseren en polariseren van klimaatverandering werpt een dikke rookwolk op de collectieve actie.

Cognitieve dissonantie: Mensen krijgen knallende koppijn van de tegenstrijdigheden tussen wat ze denken en wat ze doen. Die spanning zorgt ervoor dat ze klimaatverandering bagatelliseren of hun verantwoordelijkheid ontlopen.

Beperkte informatie en begrip: Niet iedereen krijgt een eerlijke portie klimaateducatie voorgeschoteld. Fakenieuws en onbegrip dragen bij aan die 'laat maar zitten'-houding.

Maar, wat kunnen we eraan doen?

Educatie en bewustwording: Tijd voor wat onderwijs en opvoeding! Met positieve voorlichting kunnen we de mensenmeute wakker schudden en die kloof tussen weten en doen dichten. Weten wat voor ellende die klimaatverandering veroorzaakt, kan al een hoop schelen. Laten we beginnen bij de leraren, de scholen, dicht bij onze kinderen.

Beleidsinterventies: Hoog tijd voor overheidsingrijpen! Als de Nederlandse en Europese regeringen de juiste maatregelen neemt, kunnen we groene gewoonten bevroderen en die vervuilende praktijken ontmoedigen. Lekker schoon doen moet toch beloond worden?

Gemeenschapsbetrokkenheid: Tijd voor een beetje groepsdruk! Een sterke gemeenschap die elkaar aanmoedigt om het juiste te doen, kan het verschil maken. Lokale initiatieven, buurtprojecten, en de sociale cohesie kunnen iedereen aansporen om groener te leven.

Technologische vooruitgang: Tijd voor wat innovatie! Door voortdurend te blijven sleutelen aan duurzame tech kunnen we de kosten drukken en iedereen toegang geven tot groene oplossingen. Laat die knappe koppen maar snel aan de slag gaan!

Verantwoord ondernemen: Tijd voor wat fatsoen! Bedrijven moeten worden aangespoord om groene praktijken te omarmen en daar eerlijk over te rapporteren. Consumenten kunnen hun groene steentje bijdragen door alleen nog maar te shoppen bij de ecovriendelijke regeneratieve bedrijven die ook netjes met de mensen omgaan. De B-Corps wijzen je de weg.

Psychologische interventies: Tijd voor wat mentale gymnastiek! Door die psychologisch obstakels en emotionele barrières aan te pakken, kunnen we mensen motiveren om hun gedrag af te stemmen op een groenere levensstijl.

Inclusieve klimaatactie: Tijd voor wat solidariteit! We moeten de verschillen in de samenleving erkennen en aanpakken. Als we ervoor zorgen dat het klimaatbeleid iedereen omvat, kunnen we allemaal meedoen en voordeel hebben aan deze groene revolutie.